என்னென்ன மாற்றங்கள் கொண்டேனடா......

எப்படியடா மாறிப்போனேன்?
எனக்கு இதுதான் பிடிக்கும்… இது என்னுடையது… என்றிருந்தேனே.
என் பொருட்களை நான் உபயோகிப்பதை வேறு யார் தொட்டாலும் பிடிக்காதே… அத்தனை பிடிவாதமும் எங்கேயேடா சென்றது?
விவரம் அறிய‌ ஆரம்பித்த வயதிலிருந்தே நான்… எனது… என்றிருந்த வார்த்தைகள் இன்று நாம் என்று மாறிப்போனதேனடா?

என் சோப்பில் குளித்துவிட்டு வந்த தம்பியுடன் சண்டைப் போட்டேனே..... இன்றோ எனது உனது என்றில்லாமல் ஒரே சோப்பாக மாறிப்போனதேனடா?

வம்பு சண்டைப் பிடிக்கவே என்  துண்டோடு  குளியலறையில் இருந்து வெளியே வரும் தம்பியை காத்திருந்து கோபித்துக்கொள்வேனே.....
இன்று குளித்துவிட்டு வரும் உன்னிடம் என் துண்டினை எடுத்துக்கொடுக்கிறேனே..... எப்படியடா?

பாதி கடித்துதரும் மிட்டாயினை என் தங்கையிடமிருந்தே என்றாலும் வாங்கிக்கொள்ள மறுப்பேனே......
இன்றோ நீ சாப்பிடுவதை தயக்கம் சிறிதுமின்றி சுவைத்து சாப்பிடுவது பிடித்திருக்கிறதே..... ஏனடா?

எனக்கு இதுதான் பிடிச்சிருக்கு… இதுதான் வேண்டும்… என்று வேறு எதைப் பற்றியும் யோசிக்காமல் ஆடைதேர்வில்தான் எத்தனை எத்தனை பிடிவாதம் அம்மாவிடம்!
இன்று உனக்கு பிடிச்சிருக்கா என்று கேட்டு உன் விருப்பதையே முன் நிறுத்தி என் ஆடைகளை தேர்வு செய்கின்றேனே...... எங்கே சென்றதடா என் பிடிவாதம்?

மனதிலோ உடலிலோ நான் சந்தித்த சின்ன சின்ன மாற்றங்களையும் வலிகளையும் மட்டுமில்லாமல் எதையும் பகிர்ந்துக் கொள்ள  உற்ற தோழியான என் அம்மாவைதானே நாடுவேன்......  அவர்களிடமே சொல்லத் தயங்கி இன்று என் மனம் முதலில் உன்னைதானே தேடுகிறதே.... ஏனடா?

என் வாழ்வின் முதல்ஆண்... என்னை உயிராய் நேசிப்பவர் என் அப்பாதான்... அவரை போல் வேறொரு ஆண்மகன் என்னை கவரமுடியுமா என்பேனே..... இன்றோ உன் நேசத்தால் என் உயிராகி... அவரை வென்று என்னை முழுவ‌துமாய் எப்படியடா கவர்ந்தாய்?

எப்படியடா இதெல்லாம்...!
இன்னும் என்னென்ன மாற்றங்கள் எல்லாம் கொண்டேனடா......உன்னால்! 
நீ என்பது வெறும் நீ என்றில்லாமல்… இவை அத்தனையும் இங்கு நானே நீயாகிப் போனதால் வந்த மாற்றங்கள் ஆனதோ...!